Budynek Wydziału Geologii Uniwersytetu Warszawskiego przy ul. Żwirki i Wigury 93 powstał w 1955r.
Według informacji do których dotarliśmy, obiekt miał za zadanie schronić około 400 osób oraz zapewnić im niezbędne środki ochrony osobistej oraz ubrania takie jak:
- ogólnowojskowe zestawy ochronne OP1 – chroniły użytkownika przed skażeniami chemicznymi, biologicznymi, substancjami promieniotwórczymi i promieniowaniem cieplnym
- hełmy ochronne, przeciwuderzeniowe z rondem typu CIOP-66 z lat 70-tych
(ponad 800 szt.) - rękawice brezentowe
- spodnie robocze
- berety OC
- maski przeciwgazowe MC1 (prawie 800 szt.)
- indywidualne pakiety przeciwchemiczne IPP-51Oprócz środków ochrony osobistej schron posiada duże zaplecze sprzętu m.in.:
- nosze polowe
- rentgenometr typu DP66 „Polon” produkowane w latach 1967-1971
- telefony polowe
- koce
- narzędzia (łopaty, kilofy, siekiery, piły)
- apteczki
- radiotelefony Unitra Echo-4
- sygnalizatory promieniowania RS-70
- wilgotnościomierze
- przyrządy rozpoznania chemicznego P.CH.R.-54
- kalorymetr polowy PK-56
- łóżka polowe
Świeże i czyste powietrze w przypadku skażenia powietrza zapewniał agregat filtrowentylacyjny typu RM-300. Posiada on dwa niezależne obiegi pozwalające na pracę w trybie wentylacji (z pominięciem filtropochłaniacza) i filtrowentylacji, gdy skażone powietrze przepływa przez filtropochłaniacz.
Tryb pracy wyzwalany jest sygnałem z urządzenia wykrywającego skażenie lub ręcznie na pulpicie sterowania. W przypadku awarii prądu istniała możliwość ręcznego zasilania agregatu filtrowentylacyjnego.
