Prezentujemy Wam obiekt, który swego czasu był jednym z najważniejszych miejsc w naszym kraju, gdzie w przypadku konfliktu zbrojnego byłyby wydawane rozkazy dla całego Wojska Polskiego.

Historia obiektu rozpoczyna się w 1893 roku, gdy trwa budowa fortu przez Rosjan. Jego głównym zadaniem było odparcie ataku z północy i północnego wschodu.

W 1907 roku fort został zmodernizowany poprzez wybudowanie trzech schronów artyleryjskich na wałach (przebudowywanych jeszcze w przededniu wojny). Obiekt przetrwał IWŚ bez uszkodzeń w wyniku poddania go bez walki przez Rosjan.

Latem 1939 r. rozpatrywano wykorzystanie umocnienia do obrony zegrzyńskiego przedmościa w przypadku agresji niemieckiej. Na koronie wału zbudowano wtedy trzy żelbetonowe schrony dla karabinów maszynowych. Ostatecznie umocnienie nie odegrało większej roli ani w 1939 r., ani w roku 1944.

W 1960 roku podjęto się budowy Zapasowego Stanowiska Dowodzenia Sztabu Generalnego Wojska Polskiego na terenie fortu. Dostęp był udzielony tylko dla wąskiego grona żołnierzy i otrzymał kryptonim „ORDON”.

Węzeł Łączności dla ZSD Sztabu Gen. WP powstał na przełomie lat 1963/1964, aby rozwiązań problem łączności radiowej na czas OWSGB (Osiągania Wyższych Stanów Gotowości Bojowej). Formalnie obiekt pełnił swoją rolę do 1991 roku (choć informacja o roku produkcji baterii z 1996r. może to podważać).

Po rozpadzie ZSRR i Układu Warszawskiego, obiekt w raz z upływem czasu przestał stanowić jakąkolwiek wartość dla wojska, przez co w 2002 r. trafił do Agencji Mienia Wojskowego, która od razu sprzedała go Narodowemu Bankowi Polskiemu.

Bank zamierzał tam wybudować centralny skarbiec oraz centrum informatyczne, ale do tego nie doszło i w 2018 r. fort wrócił do wojska.

Obiekt można zwiedzać w ramach wycieczek organizowanych przez Światowy Związek Polskich Żołnierzy Łączności – Oddział Zegrze